Weer thuis

Als wij van (POPPETJE) een gehaakt beestje of poppetje af hebben, gebeurt het heel vaak dat we er een beetje van houden. Soms wordt dat vanzelf een boel.
Want wij hebben ze uren in onze handen voordat ze bestaan, en we zien ze letterlijk een gezichtje krijgen, soms toch echt anders dan de bedoeling van de maakster was, want een halve centimeter hoger of lager voor zo'n oog scheelt nogal. Zo leren wij geleidelijk onze (POPPETJE)s kennen, nog voordat ze getoond worden op onze hyve of facebookpagina hebben we er al een band mee.
Lucy was mijn eerste kindje, en het eerste (POPPETJE) dat ik helemaal zelf had ontworpen. Het was zo'n avond dat alles lukte en opeens was daar een aandoenlijk meisje, ogen net iets te ver uit elkaar voor een onnozele maar schattige blik, met een stoer jurkje en een heuse baret op haar 'echte' haar.
Lucy was de basis voor Edgar en ook veel nieuwere diertjes zijn op haar patroon doorgeborduurd, op termijn is er het één en ander verbetert maar Lucy blijft toch onweerstaanbaar voor mij.

Ik vond het dan ook nog wel spannend om haar met een stapel andere (POPPETJE)s in de De Roode Haen achter te laten, ookal wist ik best dat er heel goed voor haar gezorgd zou worden door de eigenaresse.
We zijn een paar maanden verder, en Lucy is niet verkocht, blijkbaar vonden mensen haar te duur want goede reacties waren wel gekomen.
Vanmiddag kwamen nieuwe (POPPETJE)s naar de winkel om Lucy, Edgar en ook Leonie af te lossen.
Het was een warm weerzien, want hoewel ik nog wel eens op bezoek ging, is het toch anders als ze weer mee naar huis mogen. Bij de Snoezepoes op de bank vierden we een klein feestje!

Wel moest ik afscheid nemen van Janneke, Josje, Job, Flora en Henk.

Misschien vinden ze een nieuw thuis als ze verkocht worden, anders vieren we over een paar maanden weer een feestje!