maandag 30 mei 2011

Daar word ik hebberig van...

Vooral van 'vleugeltjes' en twee kleuren lak word ik blij, maar eigenlijk wil ik ze allemaal...

zaterdag 28 mei 2011

Bloempje

Als de zon niet schijnt, haak ik wel iets zonnigs!
Ik maak graag bloemetjes in vrolijke kleurtjes, en ben weer druk met de voorbereidingen van de fair, die al over twee weken is. Ik hoop dat het mooier weer wordt dan waar we het vandaag mee moeten doen...
Dit bloempje heb ik vastgezet op een brochespeldje, zodat ze van alles op kan leuken. Want ook als de zon niet schijnt, maken we er een feestje van!

vrijdag 27 mei 2011

Vogels

Hun hele leven wijden zij eraan
om Hemel & Aarde
aan elkaar te rijgen met een draad.
Het verwondert misschien,
dat je nergens vindt de naad.
Wees van één ding zeker : vogels kunnen er wat van.
En terecht zijn wij verbaasd, zo nu en dan...


Gedicht van Stefaan de Wever



Ik lag op de bank, heel stil, omdat ik bang was dat de luchtverplaatsing in de kussens dit koolmeesje aan het schrikken zou maken. En dat hij dan misschien boven de strandstoel van de buren zou gaan oefenen, want daar lag niemand op.

Hij kreeg vliegles, en hoewel hij nog wat onhandig was, bedacht ik me dat het een bijzonder kunstje is. Voor vogels de les des levens, stelde ik me zo voor... Hij vloog op, dartelde wat door de lucht en landde een meter verder weer. Dan op het muurtje, dan in de dakgoot, en later ook op het hek, hoewel dat moeilijk was.

En ik lag heel stil, dus ik kon weinig anders doen dan ademloos kijken. En denken.
Ik dacht na over mijn les des levens.
Ik kwam er niet uit, en maakte voorzichtig twee fotootjes om er later nog eens aan te denken, als er niet zoveel te kijken is.
Ik had beter stil kunnen blijven liggen.
Het koolmeesje vloog weer op en kwam niet terug.
Daar moet ik vast iets van leren...

maandag 23 mei 2011

For the love of retro

Het was maarliefst twee keer liefde op het eerste gezicht!

Eerste keer: ik ontmoette een fantastische retrodeken in de kringloop en hij was ook nog spotgoedkoop, en daar hou ik ook van, dus hij móest mee naar huis. Met een grijns van oor tot oor liep ik door de kringloop, zo fijn als je het gevoel hebt een heuse schat te vinden!

Tweede keer: de Snoezepoes ontmoette de deken tussen de zojuist naar binnen gesleepte kringloopvondsten, gaf het voorzichtig een kopje en dook er toen luid spinnend in, nam een hap stof en genoot zich gek!


Op de foto zie je grotendeels de achterkant, hij is overwegend bruin aan de andere kant en dat vind ik toch mooier. Maar het is ook wel heel tof dat hij aan beide kanten hetzelfde motief heeft, in dezelfde kleuren maar dan toch anders. Wij zijn ook gek op afwisseling.

Ik vrees dat de Snoezepoes niet zo van afwisseling houdt en zijn nieuwe liefje niet graag deelt, maar gelukkig is de deken groot genoeg voor ons alledrie!

zaterdag 21 mei 2011

Picknick op z'n leukst!

De picknicklijn van (POPPETJE) is zooooo cute en schattig en leuk, dat ik jullie de plaatjes niet kan weerhouden!


De lijn bestaat uit:
2 bloemenslingers in de takken, één gemaakt door mijn collega Yvette en deze door mij.

Dit bijtje, Roderick de tweede, vliegt erboven, samen met twee vogeltjes die Yvette maakte.

De poppen zijn van mij, maar de kleertjes maakte Judith, mijn andere (POPPETJE)-collega.

Zij haakte ook de ijsjes (raketje, smurfenijs op hoorntje en waterijsje).

Het peertje in het potje (fruithapje) en papa tomaat met zijn cherrytomatenkindje zijn door Yvet gehaakt.

Zij maakte ook drie cupcakedoosjes, en ik maakte deze doosjes. De kleine hangertjes (dat zijn geen doosjes) maakte Judith.

Het geweldige kleedje maakte Yvette.
Over drie weken is dit allemaal te koop op de Kloosterfair, en ik heb er zin in!


Het kleine vriendje was present, en sloot zich graag aan bij dit kleurrijke gezelschap!

De Grote Mensen aten wafels met aardbeitjes en slagroom, chocoladebroodjes en baklava in de zon.
We Genoten met een Grote G. Want gottegot, wat een fijne picknick!

Zo zoet!

Ik ben gek op zoetigheid, ook als het niet zo eetbaar is!


Deze cupcakes zijn niet alleen heel schattig, zoet en erg lang houdbaar, maar ook nog functioneel!
Normaal gesproken zijn cupcakes met kleurige glazuurlagen en glitterende sprinkles niet zo goed voor je tanden, maar deze kunnen echt geen kwaad...


Je kunt ze er gerust in bewaren! Ik vind ze echt heel geschikt voor het bewaren van melktandjes.
Maar er kunnen ook oorbellen in, elastiekjes, kleine kadootjes, of je stopt er knopen in en gebruikt de bovenkant als speldenkussentje!

Ze zijn onderdeel van de (POPPETJE)-picknicklijn, die morgen gezellig bij elkaar gezet wordt voor een fotootje in het gras. Waarschijnlijk maak ik er nog meer, het is zo leuk!

donderdag 19 mei 2011

Happy camper

Hou je van kamperen?
En ben je een beetje een hippie?
Dan ben je vast, net als wij in huize Snoeshaan, fan van VW busjes.
Die zijn alleen onwijs duur, dus kamperen wij in een tent. Ook heel fijn!

Maar nu kun je voor niet al te veel geld in deze beauty kamperen!

Een replica van een VWbusje, hij heeft precies dezelfde maten, maar voor de prijs van een tent!
Er is plaats voor vier personen en je kunt erin staan, wat een hele fijne bijkomstigheid is als je het mij vraagt!


Hij is hier verkrijgbaar in blauw, geel en rood.
Ik zet dit rode snoepje op mijn verlanglijstje!

Helaas komt hij pas eind augustus uit, dus dit jaar kamperen wij nog in een gewone tent...

zaterdag 14 mei 2011

De kop van de kat was jarig



De Snoezepoes is jarig!
Althans, we hebben hem deze dag als geboortedag gegeven, in samenspraak met de dierenarts die het zo geschat heeft. Het is nogal een geval apart, onze Snoezepoes. Hij is namelijk gevonden in het bos van Frankrijk, door een collega die er op vakantie was. Hij was een week of twee oud en lag te jammeren op het pad. Mijn collega, zelf ook mama, kon het natuurlijk niet weerstaan. Ze heeft eerst braaf afgewacht of de moederpoes haar jong nog kwam halen, maar dat gebeurde niet dus het ventje werd geadopteerd. Eind goed, al goed zou je denken, maar nee!
Manlief was allergisch dus het wolletje moest nogmaals geadopteerd worden. Vanuit Frankrijk bestookte mijn fijne collega ons met fotootjes van een allerschattigst klein poezebeestje, en uiteraard kon ik het niet weerstaan.

Ik ben een beetje impulsief, maar meneer Snoeshaan helemaal niet. Die dacht aan alle nieuwe meubels, we hadden net ons eerste huis gekocht een ingericht. Vooral de (iets te dure maar oh zo lekkere) nieuwe bank baarde hem toch wat zorgen. Hij had al eerder een designbank naar de knoppen zien gaan onder kattennagels en wilde dat thuis niet meemaken. 
Gelukkig stemde hij na twee nachtjes slapen (en twee dagen zeuren mijnerzijds) in met een bezoekje aan de inmiddels thuisgekomen collega en het kleine hummeltje. Voor alle mannelijke lezers die geen beestje in huis willen: ga nooit, maar dan ook nooit, met je vriendin kijken bij babybeestjes. Je kunt gewoon niet meer terug. Je kunt dan kiezen uit een groot relatieprobleem of een klein kitten, namelijk, en meneer Snoeshaan, zelf ook verliefd geraakt, koos voor het tweede.

Dus kochten we de dierenwinkel leeg en brainstormden we over een naam. Meneer Snoeshaan wil alles Simon noemen, en ik wil niks Simon noemen. We kwamen er niet echt uit. Opeens had ik het, want als je kinderen naar opa noemt, waarom dan niet ook in dit geval het beestje naar de eerste adoptieve vader noemen? Herman dus.

We hebben direct inentingen gehaald bij de dierenarts, waar zijn oren niet gespikkeld (zoals zijn voetjes en gehemelte) maar heel smerig bleken te zijn. Wij wisten niks van katten. Hij bleek ook heel erg jong, maar wel een stevige groeier. Ik kan jullie nog heel wat verhalen vertellen van de opvoedhel die volgde, het beestje was waarschijnlijk een halve Europese wilde kat en had geen nestgedrag geleerd bij de mama en broertjes en zusjes, dus hij leefde zich op ons uit en was sterk en agressief.

Toen hij een maand of twee was, heb ik jankend de dierenarts opgebeld dat ik niet meer wist wat ik moest doen, hij vloog ons letterlijk naar de strot met zijn oren in zijn nek, en dat echt tien keer achter elkaar. Meppen was het advies, hij moest gecorrigeerd worden en leren dat wij sterkter zijn.
Het is lastig om zo'n klein beestje te slaan, maar als je steeds open ligt en constant aangevallen wordt, dan wil je wel meppen. 
We hebben heel wat gemept, hem wat vroeger gecastreerd en langzaamaan werd hij steeds rustiger en liever, en was spelen ook voor ons leuk. We hebben wel eens het grapje gemaakt dat hij ook wel een heftige start had gehad, twee keer geadopteerd is natuurlijk ook twee keer in de steek gelaten. Dus levenslange TBS met dwangknuffelen in huize Snoeshaan werd opgelegd, want we willen hem echt nooit meer kwijt!



Inmiddels is hij vier jaar en 6,5 kilo. Hij vecht buiten en knuffelt binnen. 
En daar zijn we blij mee, maar we zijn vooral blij met ons poezebeest, want hij is raar maar heel erg leuk. Voor de andere katten uit de buurt en de honden van de buren is het soms wat minder fijn, kan ik me zo voorstellen...

Wel jammer is dat hij, door een mindere start zonder moedermelk, gevoeliger is voor infecties. Een fanatieke vechter ligt nog wel eens open, en hij heeft op het moment dus een ontsteking aan zijn staart door een bijtwond. Maar met antibiotica komt dat wel weer goed.
Daarom zingen we vandaag dit liedje voor hem:


Gefeliciteerd, Snoezepoes, en nog vele jaren!

woensdag 11 mei 2011

Fleurig tasje

Met de zomer in het vooruitzicht ben ik helemaal in de bloemetjes-modus!
En met de kloosterfair in het vooruitzicht schroef ik de produktie een beetje op.
Ik ben ik nu tasjes aan het maken, zodat de aankopen stijlvol mee naar huis genomen kunnen worden, want dat is natuurlijk ook niet helemaal onbelangrijk.


Het eerste tasje dat helemaal klaar is, is gemaakt van gordijnstof en katoen.
De bloemetjes zijn gehaakt door een (POPPETJE)-collega, die precies de kleurtjes van mijn stofje had liggen. Teamwork dus!

Ik ga nog een paar tasjes maken voor de fair, maar eerst ga ik een tasje maken én weggeven aan jullie!
Een vintagetasje, om precies te zijn, want dat had ik hier al verklapt. Alle benodigdheden liggen klaar, dus hou het hier in de smiezen als je mee wilt doen!

En dan kruip ik nu weer snel achter de naaimachine...

zondag 8 mei 2011

Fotografisch haken!

Het is geen geheim dat ik graag haak, en dat veel doe.
Allerlei amigurumi, bloemen, mutsen, dekentjes, tasjes, slofjes, sjaals... Als ik het nog niet gemaakt heb, dan staat het ergens op een whislist, want naast een flinke verzameling gehaakte spullen heb ik ook een aardige verzameling dingen die ik nog graag wil maken.

Het gebeurt regelmatig dat ik inspiratie vind bij andere bloggers of ergens anders op internet.
Dan groeit de whislist vaak weer een stukje.
Heel soms vind ik iets heel gaafs, maar groeit de lijst niet.
Vaak is het te omvangrijk, een boom inpakken bijvoorbeeld, superidee, maar ik moet ook nog werken en slapen en vrees dat het me echt te lang duurt als het project langer dan twee maanden duurt en er nog geen groot deel klaar is.
Soms past het gewoon niet zo bij mij, en soms bezit ik het benodigde talent simpelweg niet.

Het laatste gebeurt niet zo heel vaak, haken is vrij simpel, maar bij het zien van deze kunstwerken viel ik wel even stil!

Het kleurgebruik is vernieuwend en als je het mij vraagt erg gaaf, hierboven zie je mooie blauwe accenten. Maar de portretten van Jo Hamilton zijn vooral bijzonder omdat ze zo goed zijn, dat het bijna niet voor te stellen is dat het met de hand gemaakt is!


Ze haakt deze prachtige kunstwerken aan de hand van foto's van vrienden.
Hoe gaaf is dat? Ik ben erg onder de indruk!

zaterdag 7 mei 2011

Flowerpower

Nu de zon ons zo verwent, haak ik bloemetjes.
En als je dan een handje vol hebt, maakt je er heel gemakkelijk een slingertje van!
Dan kun je de bloemetjes buiten zetten hangen. Of binnen. Wat jij wil!

donderdag 5 mei 2011

Sound of freedom

Een vrolijk liedje om de vrijheid te vieren!



Een fijne dag vandaag!

woensdag 4 mei 2011

Zin in vintage?

Woensdag is mijn vrije dag.
Even lekker wat langer slapen, een beetje opruimen en rommelen in huis, haken of achter de naaimachine, boodschappen doen, kadootjes kopen... Je kent het wel. Soms neem ik me voor van alles te gaan doen en doe ik niks, soms is het precies andersom. En dat mag, want woensdag is mijn dag en ik vind het heerlijk!

Wat ik wel altijd doe, is even kijken hier op blogger.
Lezen wat mijn favoriete blogs gepost hebben, me vergapen aan prachtige foto's, goede ideeën, inspiratie opdoen of even een blijk van medeleven achterlaten als het eens niet zo goed gaat met iemand die ik volg.
Ik heb toch vaak het gevoel mensen te leren kennen, met sommige mensen is een klik hoewel ik ze nog nooit gezien heb.

Vanmorgen starte ik dus de steeds trager wordende laptop op, en zette terwijl hij even deed over inloggen vast een kopje thee. Bij terugkomst zag ik dat inmiddels 75 mensen mijn blog volgen!



Misschien is het voor sommigen van jullie peanuts, en vraag je je af waarom ik daar een blogje aan besteed. Maar ik vind het een bijzondere bedoeling, want het is toch een groot compliment dat zoveel unieke mensen graag op de hoogte gehouden willen worden van wat ik bedenk, maak of tegenkom en de moeite waard vind.

Daarom wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie interesse, voor de inmiddels ruim 6000 bezoekjes aan mijn blog, en natuurlijk voor de reacties die achtergelaten worden!
Ik ga binnenkort weer eens een give away organiseren om iets terug te doen.

Zin in vintage?

zondag 1 mei 2011

Koninklijk genieten

Koninginnedag begint bij ons letterlijk op het moment dat we de voordeur openen, want als je in het centrum van een stadje woont, dan heb je de vrijmarkt voor de deur. Supergezellig, hoewel het jongetje voor het raam misschien het komende jaar nog wat trompetlessen moet nemen...
Dus ging ik naar buiten, lekker struinen met mijn beste vriendinnetje en mijn beste kleine vriendje, haar zoontje. Voor hem kochten we wat kindjesboekjes met liedjes, hij mocht voor het eerst grabbelen en vond het ongevulde papier leuker dan de kadootjes zoeken, en er ging voor het eerst een krentebolletje in.

Ik kocht voor mezelf vier vintage kwartetspelletjes waar ik ontzettend blij van werd, en twee kleine, lelijke babypopjes. Ik hou van babypopjes die net een beetje anders zijn, vooral het dikkertje vind ik supergrappig!


Natuurlijk aten we cupcakes, door kindjes gebakken en hysterisch versierd met oranje glazuur, een kroontje, spikkels in rood, wit en blauw en, aangezien ze gebakken waren door princesjes in oranje tutu's, een lading glitters die niet gezond kan zijn, en vast heel bijzondere dingen doet met het eindprodukt. Ik zal het vandaag in de gaten houden.

's Middags kwamen we terecht op een minifestival, gewoon in een grote tuin met een klein podiumpje, een (bijna net zo grote) bar en een partytent waar je een broodje knakworst kon halen.
We zaten lekker in het gras, te genieten van de zon, de muziek, een biertje en het kleine vriendje, dat, ook weer voor het eerst, een madeliefje aanpakte.


Roderick II hing aan mijn tas, goed vastgemaakt zodat hij nummer één niet achterna zou gaan.
Hij had het naar zijn zin, en maakte vriendjes...
Het was gezelligheid ten top, zoals dat hoort bij Koninginnedag!