zaterdag 8 september 2012

Maar wie is Truus? (of Bert, of Hendrik)

Ik wordt blij van de kringloop, als je hier vaker meeleest zal dat geen nieuws zijn.
Ik snor wat oude haakboekjes op, rommel wat tussen de oude blikken, vind soms een geweldige retro-kussensloop of een leuk letterbakbeestje. Soms vraag ik me af wat voor vorig leven het artikel al gehad heeft, en waar het voor gediend heeft. Zal de eerste eigenaar het hier gebracht hebben na er jaren voor gezorgd te hebben, of is het al vaak van hand tot hand gegaan?
Bij veel artikelen bejubel je de vondst en sta je niet altijd stil bij de herkomst of het verleden.
Maar toen vond ik Truus!

Een mooie oude, houten doos. 
Een tekendoos, of misschien een naaidoos, of misschien bewaarde Truus onderin haar liefdesbrieven en bovenin haar sieraden... Ik weet het niet, maar ik weet wel dat Truus me ontzettend intrigeert. Wie heeft zo mooi haar naam ingelegd? Was het haar vader, of was het haar eerste vriendje? Zijn ze nu inmiddels zo'n 40 jaar getrouwd en passen ze elke woensdagmiddag op de kleinkinderen, herinneringen ophalend aan toen hun eigen kinderen nog klein waren?
Of zijn ze elkaar uit het oog verloren? Heeft Bert (of Hendrik), blind van verliefdheid, hier een hele week op zitten zwoegen, waarna Truus het in de kast zette en er niet meer naar omkeek tot ze het jaren later naar de kringloop bracht? Of heeft hij haar hart veroverd? 
En wie is Truus eigenlijk?


Ik bewaarde mijn knopen en kralen in een letterbak, gesorteerd op kleur en grootte, maar eigenlijk paste het niet en puilde het uit. Daarnaast neemt zo'n letterbak veel meer ruimte in dan nodig, en dus werd Truus mijn schatkist en verhuisde alle knopen en kralen haar buik in. Bovenin de kralen, en onderin de knopen.

Maar al snel bleek, dat ook Truus haar bescheiden inhoud te klein was voor mijn belachelijke voorraad. 
Truus kan niet groeien, dus moet de voorraad krimpen. En zo maakte ik een voorraad armbandjes, met dank aan Truus, en Bert (of Hendrik), die deze opruimwoede mede veroorzaakten!




Everything in the thriftshop has history, but I don't always think about that when I buy crochetbooks or retro fabrics. Then I found Truus, an old wooden box. Who had made her this cute gift? Was it her dad or her boyfriend? And are they stil together, or didn't it make her fall in love with him?
I kept my beads and buttons in a letterbox, but it was a mess. I had to much!
All of it moved to Truus, buttons on the bottom and beads on top. It still is to much, Truus can't close now, but it doesn't mather, I'm making bracelets for kids now and loving it.
Thanks to Truus and her maker for the inspiration!

9 opmerkingen:

  1. Heel herkenbaar, mij kan dit ook zo bezighouden...en waarom heeft Truus deze prachtige doos niet meer. Ik denk dat Bert haar heeft laten zitten en dat Truus toen die doos niet meer wilde zien. Wel netjes van Truus dat ze 'ma naar de kringloop heeft gebracht, ik weet niet of ik dat had kunnen opbrengen als mijn grote liefde me zou laten zitten...
    Ik hoop dat de echte Truus meeleest en dat we zo nog achter het ware verhaal komen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ..heerlijk die gedachtenspinsels :-)) ik heb een tante Truus, ooit getrouwd met oom Piet..hahaha, moet gelijk aan haar denken! Wel leuk zo'n intrigerende aankoop. Grtzz..Maddy

    BeantwoordenVerwijderen
  3. haha wat goed! Tja maar ik denk dat Truus nu wel erg blij was geweest als ze zou weten dat er allemaal hele mooie spulletjes in haar bak zouden zitten!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oh die Truus.... ;-) En wat een fantastische verzameling knopen en kralen en toffe armbandjes!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. T-offe
    R-uime
    U-nieke
    U-itpuilende
    S-pullen kist...

    Zoiets??

    Fijne avond/zondag! Dinaz ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Haha wat geweldig! Zo loop ik ook vaak door de kringloopwinkel. 'Van wie zou het geweest zijn?' Ik heb een paar maanden geleden een naaimachinemeubel gekocht (bij de kringloop uiteraard) omdat ik het kastje zo leuk vond maar de naaimachine die er in zat (Een Singer uit 1965) bleek nog helemaal goed te werken! Zodoende had ik er een naaimachine bij en nog geen extra opbergruimte. Maar terwijl ik de naaimachine schoonmaakte fantaseerde ik er over van wie ze geweest is. Naar mijn idee van een oude oma, die vanwege haar reuma al jaren niet meer achter haar zo geliefde naaimachine kon werken maar haar nog altijd koesterde. Ze had er altijd goed voor gezorgd maar bij haar overlijden brachten de kinderen de naaimachine gewoon naar de krinloopwinkel... Ach ja, je hebt in ieder geval super leuke armbanden gemaakt dankzij Truus en Bert (of Hendrik)!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik ben een (niet dé) echte Truus (écht echt) en vind het zo jammer dat ik die doos niet heb gevonden ;-) Dat zou pas leuk zijn. Van de ene Truus naar de andere en op 't einde van m'n leven een opvolgster met dezelfde naam vinden die het doosje met evenveel mooie spulletjes opvult en het koestert om het op haar beurt ook door te geven aan een naamgenoot... Er zou een film over kunnen bestaan. Zo een echte vrouwenfilm waarbij het verplicht is om op het einde zo hard te janken dat zelfs mannen er nieuwsgierig naar worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik weet in ieder geval wel dat het een mooie doos is en extra mooi door de naam! :)

    BeantwoordenVerwijderen

Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat!