Winterslaap

De Snoezepoes en ik, wij zijn dikke vrienden.
Toen hij me vanmorgen wakker maakte door op mijn buik te gaan staan, met z'n koppie boven het mijne hangend en een kort, hoog mauwtje liet horen om duidelijk te maken dat het de hoogste tijd is voor zijn ontbijt in de vorm van zachte brokjes in saus, vond ik het wat vroeg. Maar als dit dan het eerste is dat je ziet, is het toch niet zo erg om op te staan.

De Snoezepoes is namelijk ook lief voor mij.
Meneer Snoeshaan was een weekendje weg met vrienden. Ik slaap dan niet alleen, want een beetje poezebeest gaat niet op jacht of vechten met andere katten, o nee, die kruipt bij het vrouwsmens en brengt lepeltje-lepeltje zijn tijd door. En speciaal voor haar zet hij zijn fijnste plaatje op, die van een zacht spinnend muziekje. Want de Snoezepoes weet dat het vrouwsmens daar zo lekker bij in slaap valt.

Katten kunnen meesterlijk goed slapen en soezen, en toen ik vrijdag een beetje ziek thuisbleef, lagen we samen onder onze geliefde deken. Echt dikke vrienden hebben gedeelde interesses, en dit weekend vonden wij elkaar in slapies en knuffelpartijtjes.

Vandaag was ik nog wat lamlendig en niet helemaal lekker. Hangen is dan het enige dat fijn is, dus we kropen samen op de bank, wederom met deken, waar ik wat rommelde aan de layout van deze blog en de Snoezepoes deed waar hij goed in is, spinnen en slapen. Af en toe rolt hij zich even op zijn rug, vragend om een aai over zijn zachte buik, even een poot strekkend of enorm gapend, maar dat is het wel zo'n beetje.

Toen vanavond meneer Snoeshaan thuiskwam met een slaaptekort en een kater groter dan ons poezebeest, sloot hij moeiteloos aan. Misschien moeten wij eens een voorraad brokjes en menseneten aanleggen en een winterslaap beginnen, dat lijkt me heerlijk! Je moet tenslotte doen waar je goed in bent, toch?




The Snoezepoes (our cat) and I are real good buddies.
When he woke me up this morning, standing on my belly with his head above mine, because it was about time he had breakfast, it was early. But looking into those blue eyes did make my day!

Mr. Snoeshaan was out with friends this weekend, and a good cat doesn't let the humanlady sleep alone, oh no, he doesn't go out and hunt or fight with the other cats, the Snoezepoes rolls against her and plays his best record, the purring song that makes the humanlady sleep so nicely and calm.

Cats are the best sleepers, and when I stayed in sick last friday, we layed on the sofa with our beloved blanket. Really close friends have shared interests, and this weekend we both enjoyed sleepy cuddling time. I still didn't feel very good today. Hanging is the only thing that is nice, so we huddled together on the couch with blanket again, where I fiddled a bit with the layout of this blog and the Snoezepoes did what he does best, purring and sleeping. Occasionally he rolls on his back, asking for a pat on his soft belly, or there is a leg stretching and yawning enormously, but that's about it.

When Mr. Snoeshaan came home tonight with a lack of sleep and a hangover bigger than our Snoezepoes, he closed in effortlessly. Perhaps we should have a big stock food and start hibernation. After all you have to do what you do best, right?