Vogels

Hun hele leven wijden zij eraan

om Hemel & Aarde

aan elkaar te rijgen met een draad.

Het verwondert misschien,

dat je nergens vindt de naad.

Wees van één ding zeker : vogels kunnen er wat van.

En terecht zijn wij verbaasd, zo nu en dan...

Gedicht van Stefaan de Wever

Ik lag op de bank, heel stil, omdat ik bang was dat de luchtverplaatsing in de kussens dit koolmeesje aan het schrikken zou maken. En dat hij dan misschien boven de strandstoel van de buren zou gaan oefenen, want daar lag niemand op.

Hij kreeg vliegles, en hoewel hij nog wat onhandig was, bedacht ik me dat het een bijzonder kunstje is. Voor vogels de les des levens, stelde ik me zo voor... Hij vloog op, dartelde wat door de lucht en landde een meter verder weer. Dan op het muurtje, dan in de dakgoot, en later ook op het hek, hoewel dat moeilijk was.

En ik lag heel stil, dus ik kon weinig anders doen dan ademloos kijken. En denken.

Ik dacht na over mijn les des levens.

Ik kwam er niet uit, en maakte voorzichtig twee fotootjes om er later nog eens aan te denken, als er niet zoveel te kijken is.

Ik had beter stil kunnen blijven liggen.

Het koolmeesje vloog weer op en kwam niet terug.

Daar moet ik vast iets van leren...