Hartverwarmer

Tot vandaag heb ik geschreven over dingen die het leven veraangenamen, waar ik vrolijk van word en waarvan ik hoop dat hetzelfde effect overslaat op de lezers.

Vandaag ga ik het anders doen.
Het leven is simpelweg niet altijd vrolijk, in sommige omstandigheden slaat het spontaan nergens meer op om alleen te schrijven over het veraangenamen van het leven, soms moet je je even realiseren dat leven op zich al heel aangenaam is en zeker niet vanzelfsprekend.
Vandaag realiseerde ik me dit.

Want vandaag las ik een hartverscheurend trieste blog van Roos wiens man Kenji twee weken geleden de diagnose ALL (Acute Lymphoblastic Leukemia) kreeg. Ze schrijft prachtig en openhartig over wat dit met haar gezin doet, en liet me achter met tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel...

Ik stuitte op deze blog via Dutch Apple. Er is namelijk een prachtig initiatief gestart om Roos en haar familie te steunen in deze niet voor te stellen moeilijke tijd. Kijk even op haar blog voor meer informatie, en maak een hartverwarmer.
We kunnen een gebroken hart niet lijmen, een gescheurd hart niet hechten, en al helemaal geen ziekte genezen. Maar een verwarmd hart doet minder pijn dan een koud hart, en misschien is dat al wel heel wat.
Misschien is het wel al heel bijzonder dat je iets kunt doen.

Doe ook mee met dit prachtige initiatief van Dutch Apple en Vicarno's mama!