Bijna lente!

Gisteravond in bed klapperde onze oud-hollandse pannetjes zachtjes in de harde wind, en vanmorgen werd ik wakker met fluitende wind in het rookkanaal. Ik vind dit spannend weer, en verbaas me steeds weer over de veerkracht van bomen, die zachtjes deinen in de wind en gierende tonen laten horen. Prachtig!

Jammer is wel dat er bijna niet tegenin te fietsen is en in mijn achterhoofd toch de kwetsbaarheid van onze oude dakpannen wat zorgen geeft, en dat het aan herfst doet denken net nu ik zoveel zin heb in een zonnige lente en warme zomer!

Het zou me moedeloos gemaakt kunnen hebben, ware het niet dat ik gisteren het begin van de lente onder ogen kreeg terwijl ik in de zon naar kantoor wandelde. Ik  maakte deze foto's van een minivoortuintje dat op de route ligt. Ik had het nooit als tuintje herkend, meer als een strookje aarde van een stoeptegel breedte. Het was nu opeens een tuintje waar de dauwdruppeltjes op de sneeuwklokjes en eerste krokusjes stonden. Ook andere bolletjes kwamen al door de aarde heen gepiept, een beeld dat voor mij onlosmakelijk verbonden is aan de lente die niet lang meer op zich zal laten wachten! Alleen al het idee dat ik binnenkort mijn winterjas kan verwisselen voor een dunnere jas, deed me spontaan glimlachen.

Komend weekend loopt de temperatuur op tot voorbij de magische grens van 10 graden. Helaas komt er ook regen mee, maar het kan ook niet van de één op de andere dag lente zijn. Dat is ook niet de bedoeling, want de voorpret is toch ook heerlijk?

Op dezelfde route staat een paardenkastanje waar de knoppen inmiddels dikker worden, ik hoop jullie snel foto's te laten zien van een uitbundig bloeiende boom!