Meisjes, roodborstjes en labels.

Het was hier even stil, maar om mij heen was het alles behalve stil!
Ik was namelijk op kamp met 15 meisjes van 8 tot 12 jaar. Samen met meneer Snoeshaan vormde ik de kookploeg, en voor vertrek dacht ik nog dat dat wel een relaxed klusje zou zijn, maar niets was minder waar. Want tussen de verzorgde maaltijden door plakte ik pleisters (van Ice-age) en rolde ik verbandjes, bakten we oliebollen, vlocht ik lange haren in, deed ik boodschappen, moest ik komen kijken in hutten, leerde ik vingerbreien, loste ruzies op en deelde ik snoepjes uit.
En hoewel het onwijs vermoeiend was, was het ook superleuk en hoop ik dat we volgend jaar weer mee kunnen.

Op de schaarse momenten dat het even rustig was, keek ik naar het roodborstje dat druk rondvloog over het kampterrein. Ik hoorde de prachtige legende dat roodborstjes hun mooie ronde veren te danken hebben aan het wegnemen van een doorn uit het voorhoofd van Jezus, en dat ze sindsdien symbool zijn voor overledenen die langs komen om je te troosten, of om je te vertellen dat er voorspoed aan zit te komen.
Meneer Snoeshaan heeft binnenkort een sollicitatiegesprek voor een droombaan, dus we hopen dat het een teken is geweest!

Bij thuiskomst gingen de voorbereidingen voor de fair in volle gang verder.
De stickers en de manilla-labels werden geleverd, en we zijn erg blij met het resultaat!

Ze zullen aan alle wat grotere produkten hangen, zo kunnen we de nieuwe eigenaren ook mooi vertellen wie ze in huis gehaald hebben, en of die in de wasmachine kan.

Intussen ben ik veel (POPPETJE)s aan het afmaken, dus binnenkort kom ik weer even showen!