Ik heb ontzettend veel geluk dat ik mocht herstellen met gezellige Snoezepoes, mijn lieve verplegende sterrenkok en mijn heerlijke bank en warme houtkachel. Maar ondanks al die mazzel kan ik niet zo goed tegen lang binnen zitten, en werd de Snoezepoes het poseren voor de camera zat.
Na anderhalve week thuis was het tijd voor koude wangen tijdens een fijne wandeling door een heerlijk boeren landschap en bos. Heerlijk stevig doorstappen in de ondergaande zon, langs prachtige oude fruitbomen.
Onderweg werden we blij verrast door een prachtig veldje met sneeuwklokjes. Ik word altijd ontzettend blij van deze lieve bloemetjes, want na sneeuwklokjes volgen krokusjes en voor je het weet zit er weer blad aan de bomen en kun je zonder jas naar buiten.
Maar mijn vreugde rondom de sneeuwklokjes viel in het niet bij het grote geluk dat mijn kleine neefje ervaarde bij het zien van de grote witte molen. Bijna twee is mijn kleine vriendje, en toch al zeker een jaar is hij een enorme fan van molens. Het liefst ziet hij deze variant, maar een draaiend kruis is eigenlijk altijd goed.
Na zo'n wandeling hadden we een pannenkoek verdiend, dus in het laatste beetje zonlicht wandelden we naar het restaurant. Het kleine vriendje had genoten van de molen, zijn tante van de frisse lucht en ik geloof dat we allemaal heel blij waren met elkaars fijne gezelschap!
Je ziet duidelijk dat dit een gezinnetje is, ongemerkt liepen ze prachtig gelijk!
De pannenkoek was heerlijk, net als de rest van de middag. Daarom kon ik geen foto van de week kiezen, en breek ik maar weer de regels (het zijn per slot van rekening mijn eigen opgelegde regels) en bestempel ik de hele reportage als foto van de week!
Bedankt voor jullie lieve beterschapswensen, ik ben weer helemaal de oude!
