Vrolijk pasen!

Ik haakte voor iedereen een eiermutsje, wat een vrolijke brunchtafel opleverde!

De snelste deken ooit!

Ik maakte deze deken zo snel, dat ik geen tijd meer had voor andere dingen. Zo snel dat ik eelt op de vingers kreeg, en alles in zeshoekjes zag als ik, af en toe, opkeek. Gelukkig maar dat ik hou van zeshoekjes!

Ik haakte de rondjes in de trein, skipte een bezoek aan de sportschool, begon vast tussen hoofdgerecht en toetje en ging gewoon door als er bezoek was. Zelf de Snoezepoes kreeg minder aandacht... Gelukkig vond hij het wel heel interessant!

Ik wilde de retrobloemen graag meegeven aan de toekomstige mama, mijn lieve collega, en die zou vroeger op verlof gaan. Haast dus, haken dus, alleen maar haken... En daarna al die draadjes instoppen! Ik weet dat veel van jullie dat gelijk doen, maar ik vind het niet leuk dus stel het uit, en haak heerlijk verder. Het was hier en daar een beetje stressen, maar gelukkig kon ik heerlijk in de zon zitten met een kopje thee erbij. Ik weet niet of ik ooit nog eens zo snel een dekentje zou maken...

Maar het is gelukt en ik ben erg blij met het resultaat!

klein bloemetje, groot geluk

Een hectische en drukke week, weinig thuis, goed nieuws, buikgriep (kort maar krachtig), een beetje carnaval en schilderen bij een kennisje dat om de hoek komt wonen (gezellig!)...

Dat is wel een aardige omschrijving van mijn week. En de hele week was ik niet zo veel thuis, maar als ik thuis was, was het genieten. We hebben hier nog vaak de houtkachel aan, maar vieren ook vast de komst van de lente met veel glas, bloesemtakken en bloemetjes.

Het is heerlijk thuiskomen zo, geluk zit soms in kleine dingen (zoals een klein vaasje!)

Lentekriebels!

Eindelijk weer krokusjes!
Het park waardoor ik naar kantoor wandel staat bomvol, waardoor ik elke dag met een glimlach begin en overweeg mijn winterjas weer te verruilen voor mijn tussenjasje, en stiekem alweer zin heb ik mijn zomerjasje...

Een waardige foto van de week dus (hoewel hij weer te laat is, maar ach...)

Hebben jullie al lentekriebels?

Ik krijg enorm zin om kleurrijke slingertjes te haken om de lente te vieren, jurkjes en nieuwe sneakers aan te schaffen en kijk al enorm uit naar de eerstvolgende BBQ op ons dakterras... Maar eerst nog even genieten van de eerste lentekriebels!

Muziekdoosje voor Floor

Toen ik een muziekdoosje voor Kobe had gemaakt, vroeg een zwanger vriendinnetje of ik niet ook zo'n uiltje voor haar jongste spruit wilde maken. Hij zou in een donkerbruine boom komen te hangen, en ze wilde graag veel paars en grijs in het kamertje. 

Natuurlijk wilde ik dit voor haar maken, ik vind het altijd leuk om opdrachten uit te voeren voor vrienden, dus ik haalde grijze en paarse garens en ging enthousiast van start.

Ik was alleen niet zo slim geweest om aantekeningen te maken tijdens het maken van het uiltje voor Kobe, maar dacht hem best na te kunnen maken. Dat bleek toch wat lastiger dan gedacht, waardoor ik veel moest puzzelen, uittrekken, opnieuw haken, toch anders, dus nog een keer proberen...

Ik deed er dus wat langer over dan gehoopt, en maakte nu wél aantekeningen!

Inmiddels lijkt het muziekdoosje voor Floor best goed op het muziekdoosje van Kobe!

Ik werk het patroon verder uit en hoop het deze zomer op markten te verkopen, en misschien ook wel vanaf deze blog als daar behoefte aan blijkt te zijn. In elk geval zal de familie Uil nog wel wat groeien!

Voor de prachtige kleine Floor kocht ik nog een schattig paars pakje met uiltjes, waar zij ook lekker in kan groeien.

Valentijn bij de snoeshanen

In huize Snoeshaan doen we het hele jaar lief.
Ik hou daarom niet zo van opgelegde liefdoenerij, dus wij doen doorgaans niet zoveel met valentijn. 

Toch was ik wel blij verrast bij het zien van een straat vol mooie rode hartjes, ballonnen aan de lantaarnpalen en aan winkelgevels. Ik hou van dit soort gezelligheid op straat, ik kreeg tijdens de wandeling naar het station, die ik meestal met mijn verstand op nul maak, opeens een grote glimlach door deze rode harten.

Helemaal niks met valentijn is toch wel heel weinig, besloot ik...
Ik zette een lief maar stoer liedje op zijn facebookpagina, en kreeg een lief appje en hem terug.

En toen we dan toch wel in de stemming waren, vond ik dat we dat best door konden zetten na thuiskomst.

Sinds kort hebben wij een biologisch groentepakket van de stadsboerderij. Lekker en leuk, omdat je verrast wordt en weer creatief met eten om gaat. 

Daarom aten wij op valentijnsdag deze prachtige bietjes, want een klein beetje roze kan natuurlijk geen kwaad!

Meneer Snoeshaan vond het wel een goed idee om samen lekker te eten, maar houdt ook niet zo van het hele commerciële circus van valentijn, dus hij nam me zaterdag mee uit eten... Een hele smakelijke editie, deze valentijn!
Morgen weer naar de sportschool...

I did it again... Babyvestje

Af en toe kan ik het niet laten, dan gooi ik bestellingen even aan de kant of stop ik halverwege een (POPPETJE) om iets anders tussendoor te maken.

Soms zijn ze ingewikkeld, soms raak ik juist verveeld, maar vaak heb ik tussen projecten door opeens zin om iets snels, zachts en liefs te maken, en dan maak ik graag een babyvestje.

Het haakt lekker snel weg (hoewel ik dit keer ontzettend veel draadjes weg te werken had) met het verstand op nul, vanuit mijn favoriete hoekje van de bank met mijn emaille theepotje en mok met heerlijk geurende thee bij de hand. Even ontspannen dus!

Doordat je van boven naar beneden haakt, heb je in no-time voor ogen hoe het wordt als het klaar is, wat mij altijd stimuleert door te haken.

Ik ben een beetje verliefd op dit vestje, op de kleurtjes, de zachte katoen (Rico Creative), de streepjes, de steken... Ik haak nooit met andermans patronen, ik draai liever zelf iets in elkaar, maar dit patroon heb ik nu voor de tweede keer gevolgd!

Wil je ook zo'n fijn vestje maken? Ga dan even langs op de blog van Vicarno's mama voor het haakpatroon van dit vestje!

Ik ga weer terug naar mijn opdrachten: een muziekdoosje en een babydekentje...

Daarover later meer!